کد مطلب:41689 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
حرمت نماز را كسانی پاس داشتند كه زیورهای دنیا و فریبندگی اموال و نور چشمی فرزندان، آنان را از اهتمام به نماز و انجام دادن آن باز نداشت. خدای سبحان در مدح آنان فرموده است: مردانی هستند كه پیشه تجارت و داد و ستد، آنان را از یاد خدا و ادای نماز غافل نخواهد ساخت.[1] . پیامبر خدا(ص) با آنكه مژده بهشت دریافت كرده بود و به زندگانی جاوید بهشتی بشارت داده شده بود، با این حال، چندان نماز می گزارد كه خود را به رنج و زحمت می افكند و این بدان جهت بود كه خدای سبحان به او فرموده بود:به كسان خود دستور بده نماز بگزارند و خود نیز بر ادای آن صبر و شكیبایی پیشه كن.[2] . [صفحه 113] قال علی (ع):... شبهها رسول الله (ص) بالحمه تكون علی باب الرجل فهو یغسل منها فی الیوم و اللیله خمس مرات فما عسی ان یبقی علیه من الدرن، و قد عرف حقها رجال من المومنین الذی لایشغلهم عنها زینه متاع و لا قره عین من ولد و لا مال. یقول الله سبحانه: (رجال لاتلهیهم تجاره و لا بیع عن ذكر الله و اقام الصلوه و ایتا الزكوه) و كان رسول الله (ص) نصبا بالصلاه بعد التبشیر له باجنه لقول الله سبحانه: (و امر اهلك بالصلوه و اصطبر علیها) فكان یامر بها اهله و یصبر علیها نفسه.[3] . [صفحه 114]
رسول خدا(ص) نماز را به چشمه آب گرمی تشبیه می كرد كه بر در خانه انسان جاری باشد چشمه ای كه آدمی بتواند در هر شبانه روز پنچ نوبت در ان شستشو كند. (و می فرمود:) آیا بر كسی كه در چنان آبی شستشو كند، چرك و آلودگی باقی خواهد ماند؟!
صفحه 113، 114.